வேதம் என்பது இயற்கையுடன் ஒன்றிய ஒரு விஞ்ஞானம். வேதத்தின் ஆதாரம் அதன் ஓசை நயத்தில் இருப்பதால்தான் அதை வாய்மொழியாகச் சொல்லிக் கொடுத்திருக்கிறார்கள். வேதம் சொல்வதை 'வேத கோஷம்' என்பார்கள். கோஷ்டியாக, கூட்டமாகச் சொல்ல வேண்டும். வேதத்தின் ஓசை நயத்தால், பலன் கிடைப்பதை அக்னி ஹோத்திரம் என்னும் ஹோமத்தைப் பற்றிய விஞ்ஞான ஆராய்ச்சியில் அறிந்துள்ளனர். அதிராத்திரம் என்னும் ஹோமத்திலும் அப்படிப்பட்ட விஞ்ஞான ஆராய்ச்சிகள் நடந்தன. அடுத்த வருடம் திருச்சூரில் நடக்கப் போகும் அந்த ஹோமத்திலும் ஆராய்ச்சிகள் நடக்கப் போகின்றன.
வேத மந்திரங்கள் சொல்லி நடத்தப்படும் யாகம் என்பதே, ஒரு விஞ்ஞானக் கூடத்தில் செய்யப்படும் பௌதிக அல்லது வேதியல் மாற்றம் போலத்தான். இன்னின்ன மாற்றம் அலல்து பலன் வேண்டுமென்றால், இன்னின்ன வகையில் ஹோமமும், வேத மந்திரம் ஓதப்படுதலும் வேண்டும் என்பதே வேதத்தின் ஆதார பயன். இந்த மந்திரங்களில் இந்திரன், வருணன், சூரியன், அக்கினி என்று பல பெயர்களும் வரும். அர்த்தம் என்று பார்த்தால் பல இடங்களிலும் கோர்வையாக அர்த்தம் இருக்காது. அங்கே அர்த்தத்துக்கு முக்கியத்துவம் இல்லை. ஓசை நயமோ, அதிர்வலைகளோ அல்லது அது போன்ற வேறு எதற்கோ தான் முக்கியத்துவம் இருக்கிறது. இந்து மதத்தை வழி நடத்திச் சென்ற ஆச்சர்ய புருஷர்களும் வேதத்தை எழுதி, அதற்குப் பொருள் சொல்லவில்லை. இதை நாம் நினைவில் வைக்க வேண்டும்.
வேதத்தை யாரும் உருவாக்கவும் இல்லை. எழுதவும் இல்லை. தாங்கள்தான் அதைச் செய்த ஆசிரியர்கள் என்று சொல்லிக் கொள்ளவும் இல்லை. ஏனென்றால் தியானத்திலும், தவத்திலும் அமிழும் போது தானாகவே அவர்கள் வாயில் புறப்பட்ட சொற்களே வேதம் ஆயிற்று. அவற்றை ஓதும் போது, இயற்கை முதல் இறைவன் வரை அனைத்துமே ஆட்கொள்ளப்பட்டன. ஆனால் அந்த ஓதுதல் சுய நலத்துக்ககச்க் செய்யப்படவில்லை. உலக நலனுக்காகவும், மக்கள் நலனுக்காகவும் வேதம் ஓதப்பட்டது. அதன் பொருள் அறிந்து அதை ஆராய்ச்சி செய்வது என்பது ஹிந்து மரபில் கிடையாது.
வேதம் சொல்லும் கருத்து என்னவென்று அறிந்து கொள்ள வேண்டும் என்றால், தவம் செய்தவர்களையும், ரிஷிகளையும், ஞானிகளையும் நாடிச் சென்று அவர்களிடமிருந்து அறிந்து கொள்ள வேண்டும். அப்படி எழுந்தது உபநிஷத்துக்கள். வேதம் சொல்லும் ஞானத்தை உபநிஷத்துக்கள் மூலமாகத் தான் அறிய முடியும். அப்படித்தான் அறிந்தனர். வேதம், உபநிஷத்துக்கள் ஆகிய இவை இரண்டுமே செவி வழியாக அறியப்படவே, இவற்றுக்கு சுருதி என்று பெயர். இவற்றை எழுதிப் படிக்கவில்லை.
வேதம் ஓதுதலும், கட்டுப்பாடான தவ வாழ்கை மேற்கொள்ளுதலும், ஆத்ம ஞானம் தேடுவதற்கு உதவியது. லௌகீக விஷயங்களுக்கு அவை தேவை இல்லை. குறுந்தொகையில் (156) ஒரு பாடல் வரும். பாண்டியன் ஏனாதி நெடுங்கண்ணன் என்னும் பாண்டிய சேனாதிபதி ஒருவர் அதைப் பாடியுள்ளார். அதில் தலைவன், தலைவியைப் பிரிந்து வருந்துவான். அப்பொழுது அங்கே ஒரு பார்ப்பனர் வருகிறார். கையில் புரச மரத்திலிருந்து எடுக்கப்பட்ட தண்டம் என்னும் கோலுடனும், கமண்டலத்துடனும், விரத உணவை உண்பவராகவும் அந்தப் பார்ப்பனர் சித்தரிக்கப்படுகிறார். அவரிடம் தன் பிரிவாற்றாமைக்கு ஒரு வழி கேட்கலாமா என்று தலைவன் எண்ணுகிறான். அப்புறம் தோன்றுகிறது, இவரைக் கேட்டு என்ன பயன் என்று.
தலைவன் சொல்லுகிறான், பார்ப்பன மகனே, பார்ப்பன மகனே, உன்னுடைய எழுதாக் கல்வியில் என் பிரிவுத் துன்பத்துக்கு மருந்து இருக்கிறதா? இல்லையே! என்கிறான்.
ரிக் வேதத்தை ஆராய்ந்து எடுக்கப்பட்ட ஆரிய - திராவிடப் போராட்டத்தை நம்பும் நம் திராவிடத் தலைவர்கள், இந்தப் பாடலை மறந்தது ஏன்?
வேதமே எழுதாத கல்வி.
அந்தக் கல்வியில் காதல், லௌகீகம் போன்றவற்றைப் பற்றி ஒன்றும் இல்லை.
போரும், அதில் வெற்றியும் பற்றி இருந்தால் இந்த சேனாதிபதி அதைக் கேட்டுத் தெரிந்து கொள்ளாமல் இருந்திருப்பானா?
அது ஆரிய - திராவிடக் கதை சொல்லியிருந்தால், தமிழர்கள் அதை அன்றே அறிந்திருக்க மாட்டார்களா?
வேதம் என்பது படித்துப் பொருள் சொல்ல அல்ல.
அது கதைப் புத்தகமும் அல்ல.
அது சரித்திரப் புத்தகமும் அல்ல, அதிலிருந்து நம் சரித்திரத்தைத் தெரிந்து கொள்ள.
தமிழ் வேதம் என்று போற்றப்படும் திருக்குறளே வேதம் எப்படிப்பட்டது, எதற்குப் பயன் படுவது என்பதற்குச் சாட்சி.
பொய்யா மொழி என்று திருக்குறளைப் போற்றும் சங்கப் புலவர் வெள்ளி வீதியார், அது செய்யா மொழிக்கு (யாராலும் இயற்றப்படாத வட மொழி வேதம் ) திரு வள்ளுவர் மொழிந்த பொருள் என்கிறார். (திருவள்ளுவ மாலை).
அந்த செய்யா மொழியும் சரி, பொய்யா மொழியும் சரி, ஆரிய- திராவிடப் போராட்டத்தைச் சொல்லவில்லை.
திருக்குறள் இந்திய சரித்திரம் பற்றிச் சொல்லவில்லை.
அது போல வேதமும் சரித்திரப் புத்தகம் அல்ல.
வேதம் உதவுவது ஆத்ம ஞானத்துக்கு, இறைவனை அடைவதற்கு.
அவர்களுக்கு இந்திய சரித்திரம் வேண்டுமென்றால், புராண இதிகாசங்களை நாடி இருக்க வேண்டும். அவை தெள்ளத் தெளிவாக நம் பழைய சரித்திரத்தைக் கூறுகின்றன. அவற்றில் இந்த ஆங்கிலேயருக்கும் ஐரோப்பியருக்கும் சுவாரசியம் இல்லை. வேதம் என்பது குறிப்பிட்ட வாழ்க்கை முறைகளைப் பின்பற்றுபவர்கள்தான் கற்றுக் கொள்ள வேண்டும் என்ற நியதியை உடைத்து அவர்கள் அதைப் படித்ததினால் வந்த வினை இன்றும் நம்மை ஆட்டி வைத்துக் கொண்டிருக்கிறது. இதைப் பார்க்கும் போது, காரணமில்லாமல் அந்த நாளில் அப்படிப்பட்ட நியதிகள் போடவில்லை என்று புரிகிறது. நல்லவன் கையில் வேதம் அமிர்தம்.
அதுவே சுயநலமிக்க வல்லவன் கையில் ஒரு அம்பாகி விடுகிறது.
மாக்ஸ் முல்லர் படித்தார்.
ஆரியன் என்கிறானே, இந்திரன் ஆரியனுக்கு உதவுகிறானே, இந்திரனது தாடி நிறம் மஞ்சள் நிறமாமே, அவன் தஸ்யனை அடித்து, ஆரிய நிறத்தைக் காப்பற்றினானாமே என்றெல்லாம் பொருள் கண்டு தங்களுக்கும் ஆரியன், இந்திரனுக்கும் ஒரு தொப்புள் கொடி தொடர்பைக் கற்பனை செய்து கொண்டார். அவை என்னவென்று பார்ப்போம்.
திருமதி ஜெயஸ்ரீ சாரநாதன் அவர்களே,
பதிலளிநீக்கு///வேதம் என்பது இயற்கையுடன் ஒன்றிய ஒரு விஞ்ஞானம். ///
மிகச் சரியான வரிகள்.இந்தப் பதிவில் வேத சம்பந்தமாக அருமையான தகவல்களை தந்திருக்கிறீர்கள் மிக்க நன்றி.
///அடுத்த வருடம் திருச்சூரில் நடக்கப் போகும் அந்த ஹோமத்திலும் ஆராய்ச்சிகள் நடக்கப் போகின்றன. ///
இதைப் போன்ற இந்துமத வேத- மந்திர,ஹோம, ஆராய்ச்சிகள் சம்பந்தமான தகவல்களை முடிந்தால் ஒரு கட்டுரையாக எழுதவும்.
///வேதம் என்பது படித்துப் பொருள் சொல்ல அல்ல.
அது கதைப் புத்தகமும் அல்ல.
அது சரித்திரப் புத்தகமும் அல்ல, அதிலிருந்து நம் சரித்திரத்தைத் தெரிந்து கொள்ள.///
ஆனால் வேதம் இதைத் தான் சொல்கிறது என்று மாக்ஸ்முல்லர் போன்றோர்கள் பிதற்றும்போது அதை சரிபார்க்க நாம் வேதத்தின் பொருளை தெரிந்து கொள்ளவேண்டிய அவசியம் ஏற்ப்படுகிறதல்லவா?
கிழே கூறப்பட்டுள்ள வாசகங்களின் கூற்று முழுமையானதாக இல்லை:
நீக்கு“ஓதப்படுதலும் வேண்டும் என்பதே வேதத்தின் ஆதார பயன். இந்த மந்திரங்களில் இந்திரன், வருணன், சூரியன், அக்கினி என்று பல பெயர்களும் வரும். அர்த்தம் என்று பார்த்தால் பல இடங்களிலும் கோர்வையாக அர்த்தம் இருக்காது. அங்கே அர்த்தத்துக்கு முக்கியத்துவம் இல்லை. ஓசை நயமோ, அதிர்வலைகளோ அல்லது அது போன்ற வேறு எதற்கோ தான் முக்கியத்துவம் இருக்கிறது. இந்து மதத்தை வழி நடத்திச் சென்ற மூன்று ஆச்சர்ய புருஷர்களும் வேதத்தை எழுதி, அதற்குப் பொருள் சொல்லவில்லை. இதை நாம் நினைவில் வைக்க வேண்டும்”.
ஏன் எனலில் வேதம் ஒலிக்கு முக்கியத்துவம் தருவது போல அதன் அர்த்தத்திற்கும் முக்கியத்துவம் கொண்டுள்ளது என்பது தான் மிக முக்கியம். தஞ்சை மஹால் வெளியீட்டில் உள்ள, திரு. ராவ் அவர்களால் தமிழிலும் ஆங்கிலத்திலும் மொழி பெயர்க்கப் பட்ட புத்தகத்தை வாங்கி படித்தால் வேதமந்திரங்களின் சுருக்கமான அர்த்தம் தெரிய வரும்.
ஆதிசங்கரருக்கும், ராமானுஜருக்கும் தெரியாத மொழி பெயர்ப்பு, திரு ராவ் அவர்கள் செய்து விட்டார் என்கிறீர்களா?
நீக்குவேதம் என்பதே ஒரு மொழி என்பது பழமைக் கருத்து, இன்றைய மொழி ஆராய்ச்சியாளர்களும் ஒத்துக் கொள்ளும் கருத்து. அது ஒலி வடிவில் அமைந்துள்ளது. அதன் ஒலி அமைப்பைக் கொண்டு தமிழ் எழுத்துக்களின் ஒலி, மாத்திரை, உச்சரிக்கும் விதம் ஆகியவற்றை அறிந்து கொள்ளலாம் என்று தொல்காப்பியமே கூறுகிறது.
"எல்லா எழுத்தும் வெளிப்படக் கிளந்து
சொல்லிய பள்ளி யெழுதரு வளியின்
பிறப்பொடு விடுவழி உழற்ச்சி வாரத்
தகத்தெழு வளியிசை யரில்தப நாடி
அளபிற் கோடல் அந்தணர் மறைத்தே"
(பிறப்பியல் – 20) )
உதாரணத்துக்குச் சொல்ல வேண்டும் என்றால் கணினி மொழியை மொழி பெயர்க்க முயல்வது எவ்வளவு அபத்தமோ அது போலவே வேதத்தை மொழி பெயர்ப்பதும். ஆங்காங்கே நமக்குப் பரிச்சயமான சொற்கள் இருக்கவே அதை மொழி பெயர்க்க முயன்றாலும், (மாக்ஸ் முல்லர் செய்தது), அந்தச் சொற்கள் பரவலாகக் காணப்படும் புராணங்கள் போன்ற பிற நூல்களிலும் அவை எவ்வாறு சொல்லப்பட்டுள்ளன என்று ஆராயாமல், பொருள் கூறுவது தவறு.
உதாரணாமாக ரிக் வேதத்தில் வரும் ‘பஞ்ச மானவர்கள்’ யார் என்பதை பிற நூல்கள் தரும் விவரங்களை அறியாமல் அல்லது அவற்றை ஒதுக்கி விட்டு, ஆரிய- திராவிடர்கள் என்கிறார்களே, இதைப் போல அபத்தமான புரிமானம் வேறு எதுவும் இல்லை.
தங்களின் கூற்று சரியானதல்ல. ஏன் எனில், கணினி மொழி என்பது, ஒரு மொழியை மாற்றுப்படுத்தப் பட்ட சங்கேத மொழிஉரு ஆகும்.அதை பேச (ஒலியாக்க) முடியாது. ஆனால் வேதம் அவ்வாறல்ல. வேதத்தை விளக்க வந்தவையே உபநிடதங்களாகும். மேலும், வேதத்தில் ஒலிக்கு முக்கத்துவம் உண்டு என்பதை மறுக்க இயலாதது போல, அதற்கு அர்த்தம் உண்டு என்பதும் அவ்வாறே.
நீக்குஉதாரணமாக, வேதத்தில் வரும் ஸ்ரீசுக்தம் என்பது மஹாலக்ஷ்மி குறித்து செல்லப்பட்டதை எடுத்துக் கொண்டால், அது(வேதம்) அர்த்தம் உடையதும் என்பது விளங்கும் என்பது என் தாழ்மையான அபிப்ராயம். அதுவே உண்மையும் கூட. எனவே, எழுதாக்கிளவியான வேதம் பொருளற்றது இல்லை என்பது துணிபு.
வேதத்தை எதனுடனும் ஒப்பீடு செய்ய முடியாது. கணினி மொழி என்பதை புரிந்து கொள்வதற்காகச் சொல்லப்பட்ட உவமையே.
நீக்குவேதத்துக்கு அர்த்தம் இருக்கலாம். ஆனால் யாரும் வேதத்தை மொழி பெயர்க்கவில்லை என்பது உண்மை. அது எழுதாக் கிளவி என்றே தமிழ் நூல்களிலும் சொல்லப்பட்டுள்ளது. எழுதாக் கிளவி என்றாலே எழுதப்படக்கூடாதது என்றாகிறது. எழுதினால்தான் அத்ற்குப் பொருள் தேட முடியும். எழுதிப் பொருள் சொல்லக்கூடாததற்குப் பொருள் கண்டு பிடிக்கவேதான் ஆரிய - திராவிடப் போர் என்னும் அனர்த்தங்கள் எழுந்து விட்டன. அது எழுதப்படக்கூடாதது.
எழுதவில்லை என்றாலும், அவற்றின் பொருளை அறியும் சக்தி சாதாரணா மானிடனுக்குக் கிடையாது.வேதங்களின் பொருளை உபநிஷதங்கள் மூலமாவோ, ரிஷிகள், ஆசாரியர்கள் உபதேசமாகவோ தான் அறியலாம். எழுதி வைத்துப் படித்துப் பொருள் சொல்லக்கூடுபவை அல்ல அவை.
ஸ்ரீ சூக்தத்தையே எடுத்துக் கொண்டால், அதன் மொழி புரிபடலாம். ஆனால் அதன் உட்கிடையான பொருளை அறியும் சக்தி, படித்துப் புரிந்து கொள்ள முடிபவர்களுக்குக் கிடையாது. அவை தியானத்தினாலும் வேதாந்த ஆராய்ச்சியாலுமே அறிந்து கொள்ளக்கூடியவை. பிரம்ம சூத்திரத்தின் முதல் ஸ்லோகத்துக்கு, ஆதி சங்கரரும், ராமானுஜரும் கொடுத்த வியாக்கியானததைப் படிக்கவும்.
காலத்தின் கோலம் சூக்தங்களை எழுதி, பொருள் கண்டு கொண்டிருக்கிறோம். புருஷ சூக்தத்தை எப்படி நாசம் செய்திருக்கிறார்கள் என்று நான் எழுதிய கட்டுரையை இங்கே படிக்கலாம்.
http://jayasreesaranathan.blogspot.in/2012/05/can-jesus-ever-be-purusha-of-purusha.html
http://jayasreesaranathan.blogspot.in/2012/06/creation-and-caste-in-purusha-suktham_05.html
அவற்றுக்குப் பொருள் அல்லது மொழி பெயர்ப்பு செய்தால், உண்மையான பொருளும் மொழி பெயர்ப்பும் கிடைக்காது என்பதே நிதர்சனம். அதனால் தானோ என்னவோ, வேதத்தை எழுதவோ, பொருள் காணவோ இல்லை. ஆசார்ய புருஷர்களே செய்யாததை, ஏன் நாம் / மற்றவர் செய்ய வேண்டும்?
மேலும் எழுதாக் கிளவியான வேதம் பொருளற்றது என்று சொல்லவில்லை. ஆனால் பொருளுக்கு அப்பாற்பட்டு, அவற்றைப் பயன் படுத்தும் முறை வேறானது என்பதை ஒத்துக் கொள்வோம்.
ஆதிசங்கரருக்கும், இராமானுஜருக்கும் மொழிபெயர்ப்பு தேவையில்லை. அவர்கள் இரு(பல)மொழிப் பண்டிதர்கள்.
நீக்குபீஜாக்ஷ்ஷரங்கள் அதிகம் கலந்த வேதத்தில், ஒலிக்குறைபாடு என்பது ஏற்றுக் கொள்ளப்படாது என்பதால்தான் (அதற்கும் சில விலக்குகள் அளிக்கப்பட்டுள்ளது)அதை நேரிடையாக செல்லாதவர்களும் அதன் ஒலியை மட்டும் கேட்பதாலேயே அவர்களுக்கு அதன் பயன் கிட்டும் என்றும், அதன் (வேததின்) அர்த்தம் தெரிந்து செய்யும் போது அது மேலும் சிறப்பான் பலனையும், அதன் சிறப்பை அறிவதால் அதில் ஈடுபாடு மேலும் அதிகமாகும் என்பது உணர்ந்தோரின் தெளிபு. அதனால் வேதம் அர்த்தமற்ற ஒலிச் சந்தமே என்பது சரியான கருத்து அல்ல என்பதே உண்மை.
//ஆதிசங்கரருக்கும், இராமானுஜருக்கும் மொழிபெயர்ப்பு தேவையில்லை. அவர்கள் இரு(பல)மொழிப் பண்டிதர்கள்.//
நீக்குஸ்ரீசூக்தம் தெரிந்தவர், மேற்கண்டவாறு எழுதியிருப்பது வியப்புக்குரியது, வருத்தத்துக்குரியது. ஆதி சங்கரருக்கும், இராமானுஜருக்கும் இவை எதுவுமே தேவையில்லை. அவர்கள் நமக்காக, மக்கள் நன்மைக்காக எழுதி வைத்தார்கள். பலவற்றுக்கும் உரை எழுதின அவர்கள், வேதத்துக்கு உரை எழுதவில்லை. எழுத முடியாது. எழுத மாட்டார்கள். விவரம் தெரிந்தவர் எவருமே வேதத்துக்கு உரையோ, மொழி பெயர்ப்போ செய்ய மாட்டார்கள். காரணம் வேதம் என்பது எழுதாதக் கிளவி. எழுதாத மொழி. அதை எழுதி வைத்தால்தான், மொழி பெயர்ப்பு, உரை என்னும் அவசியங்கள் எழும். அதை ஓதி, ஓதித்தான், அதில் இலயித்து, அது காட்டும் பிரம்மனில் ஒடுங்கி, வேதம் இதைச் சொல்கிறது என்று உபதேசம் செய்தார்கள். அப்படி வந்த உபதேசங்களில் ஒன்றுதான் உபநிஷதங்கள். அப்படி அறிந்ததைத்தான் சங்கரரும், இராமானுஜரும் தங்களது பாஷ்யங்களில் வேதாந்த சாரமாகப் பிழிந்து கொடுத்தார்கள். வேதத்துக்கு உரை எழுதாத இராமானுஜர், வேத சாரத்தை “வேதார்த்த சங்கிரகமாகத்” தந்தருளினார். எந்த கேள்விக்கும் அதில் பதில் இருக்கிறது. அந்தப் பதில்களுக்கு அடிப்படை வேதம் தான். வேதத்தின் அர்த்தத்தை இப்படிப்பட்ட நூல்கள், உபதேசங்கள் மூலமாகத்தான் அறிய முடியும்.
இந்தக் கட்டுரையை நீங்கள் சரியாகப் படித்தீர்களா என்பதே சந்தேகமாக இருக்கிறது. இந்தக் கருத்தை இவ்வாறு சொல்லியிருக்கிறேன்:-
”வேதம் சொல்லும் கருத்து என்னவென்று அறிந்து கொள்ள வேண்டும் என்றால், தவம் செய்தவர்களையும், ரிஷிகளையும், ஞானிகளையும் நாடிச் சென்று அவர்களிடமிருந்து அறிந்து கொள்ள வேண்டும். அப்படி எழுந்தது உபநிஷத்துக்கள். வேதம் சொல்லும் ஞானத்தை உபநிஷத்துக்கள் மூலமாகத் தான் அறிய முடியும். அப்படித்தான் அறிந்தனர்.”
இந்தக் கட்டுரையின் முக்கிய நோக்கம், வேதம் ஒரு சரித்திரப் புத்தகம் அல்ல என்பது. வேதத்தை எழுதி வைத்துப் பொருள் சொல்லவில்லை என்பது. வேதத்துக்கு முதலில் பொருள் கூறி உரை எழுதியவர் 14 ஆம் நூற்றாண்டைச் சேர்ந்த சாயனாச்சாரியார் என்பவர். அவர் எழுதினதைத்தான் மாக்ஸ் முல்லர் மொழி பெயர்த்து கந்தல் கூளமாக்கி விட்டார். இது ஒன்றே போதும், வேதம் மொழி பெயர்க்கப்பட்டு, உரை எழுதக்கூடாது என்பதற்குச் சாட்சி.
(தொடரும்)
வேதத்தின் அர்த்தம் தெரிந்து சொல்ல வேண்டும் என்று சொல்லியிருக்கிறீர்கள். அந்த அர்த்தம் என்ன? அது அவ்வளவு எளிதில் புரிந்து கொள்ளக் கூடியதா? அந்த அர்த்தத்தை எப்படித் தெரிந்து கொண்டார்கள் என்பது உங்களுக்குத் தெரியுமா?
நீக்குவேதத்துக்குப் பொருள் எழுதினால்,வேதம் பயப்படும் என்று வேத வியாசர், மஹாபாரதத்தின் முதல் அத்தியாயத்தில் கூறுகிறார். வேதத்திற்கு எளிதில் பொருள் காண முடியாது. அறைகுறையாக வேதம் தெரிந்தவர்கள் தப்பும், தவறுமாகப் பொருள் சொல்லிவிடுவார்கள் என்று வேதம் பயப்படுகிறாதாம். அதனால் இதிஹாச, புராணங்களைக் கொண்டு வேதக் கருத்தை அறிய வேண்டும் என்கிறார் வியாசர்.
(” The Veda should be amplified and supported by the Ithihasas and Puranas because the Veda is afraid of him who has little learning that he would do it wrong" Mahabharata - 1.1.264)
இதனால்தான் புராண, இதிஹாசங்களை 5-ஆம் வேதம் என்றார்கள். அவற்றின் வாயிலாக வேதம் என்ன சொல்கிறது என்று தெரிந்து கொள்ளலாம். வியாசர் எழுதிய இந்தக் கருத்தைத் தனது ஸ்ரீ பாஷ்யத்தில் (வேதாந்த சூத்திரங்களுக்கு இராமானுஜர் எழுதிய உரை) எழுதும் அவர் எவ்வாறு மைத்திரேயர் போன்ற ரிஷிகளே வேதக் கருத்தை அறிய பராசர ரிஷியை அண்டினார் என்றும், அந்தப் பராசர ரிஷியும், வேதம் சொல்லும் கருத்தை புலஸ்தியர், வசிஷ்டர் ஆகியோரிடமிருந்தும் பெற்றார் என்றும் கூறுகிறார். இவ்வாறு இருக்க நீங்கள் என்னவோ, வேதத்தின் அர்த்ததைத் தெரிந்து கொண்டால் சிறப்பான பலன் ஏற்படும் என்றும், அதன் சிறப்பை அறிவதால் ஈடுபாடு அதிகமாகும் என்றும் சொல்கிறீர்களே, வேதத்தின் அர்த்தன் என்ன? இன்றைக்குக் கடைகளில் கிடைக்கிறதே அந்தப் புத்தகங்களைக் கொண்டா அர்த்தம் செய்து கொள்கிறீர்கள்?
புருஷ சூக்தத்தை எப்படி நாசம் செய்திருக்கிறார்கள் என்று என்று விளக்கும் எனது இடுகைகளது முகவரியைக் கொடுத்தேனே, நீங்கள் படிக்கவில்லையே! ”ப்ராம்மணோ அஸ்ய முகம் ஆசீத்... பத்ப்யாம் சூத்ரோ அஜாயத” என்று வரும் ஸ்லோகத்தை எப்படியெல்லாம் பொருள் கண்டிருக்கிறார்கள். அதற்குக் காரணம், வெற்று பொழி பெயர்ப்பு. வேதம் அறிந்தவர் அப்படி பொருள் காண மாட்டார். ஏனெனில் அந்த வேதக் கருத்தை விளக்க, கீதை இருக்கிறது. சூத்திரன் என்றால் யார் என்று சொல்லும் வேதாந்த சூத்திரங்கள் இரண்டு இருக்கின்றன.
இந்தத் தொடரிலேயே ஜானஸ்ருதியைப் பற்றி எழுதியிருப்பேன். ரைக்வ ரிஷி அவனது பேரனை சூத்திரனே என்று அழைப்பார். அவனோ மாபெரும் அரசன். அவனை ஏன் சூத்திரன் என்று அழைத்தார்? அழைத்ததன் காரணம், அவனுக்கு வேத வித்தை சொல்லித் தர முடியாது என்பதற்காக. வெறும் மொழிபெயர்ப்பைப் பார்த்து, சூத்திரனுக்கு வேதம் கற்றுக் கொள்ள அருகதை கிடையாதா என்று கேட்பீர்கள். ஆனால் நாரதரும் தன்னை சூத்திரன் என்று அழைத்துக் கொண்ட விவரம் வேதாந்த சூத்திரத்தில் விவாதிக்கப்படுகிறது. ஜானஸ்ருதியைப் பற்றியும் இரண்டு சூத்திரங்கள் இருக்கின்றன. அவற்றைக் கொண்டுதான், சூத்திரன் முதலான அனைத்து வர்ணங்களையும் எந்த அடிப்படையில் சொன்னார்கள் என்பது தெரிந்து கொள்ள முடியும். மொக்கை மொழிபெயர்ப்பும், நீங்கள் சொல்கிறீர்களே, அகராதி அர்த்தமும், சரியான அர்த்தத்தைத் தரவில்லை. அப்படிச் செய்த மொழிபெயர்ப்பால், புருஷ சூக்தம் எப்படிப்பட்ட ஏச்சு பேச்சை வாங்கிக் கொண்டிருக்கிறது! வேதம் இந்த நிலையைக் கண்டுதான் பயப்படுகிறது.
(தொடரும்)
பிரம்ம சூத்திரத்தைக் கோடிக் காண்பித்தேனே, அதன் முதல் சூத்திரத்தையாவது படித்து, அதன் உரையைத் தெரிந்து கொண்டிருக்கலாமே, ஏன் உங்கள் கருத்தை வழிவழியாக வந்த கருத்தாக எண்ணுகிறீர்கள்?
நீக்குபிரம்ம சூத்திரத்தின் (வேதாந்த சூத்திரம் என்று அழைக்கபப்டும்)முதல் சூத்திரம்,
‘அததோ ப்ரம்மஜிங்ஞாஸ” இதன் பொருள் Then therefore the enquiry into the Brahman.
இதில் Then என்பது ஏன்? Therefore என்பது ஏன்? இதற்கு பதில் 100 பக்கங்களுக்கு மேல் எழுதி வைத்திருக்கிறார்கள் இந்த இரு ஆசாரியர்களும். வேதம் பயில்வதில், கர்ம காண்டம், ஞான காண்டம் என்று இரண்டு பகுதி இருக்கிறது என்பதை நீங்கள் அறிந்திருக்க வேண்டும்.கர்ம காண்டத்தில் வெறும் மனனம் தான். ஆறு வேதாங்கங்களில் முதல் நான்கின் அடிப்படையில், சரிவர உச்சரிக்க வேண்டும். வேதத்தைச் சரிவரச் சொல்ல வேண்டுமென்றார்களே தவிர, யாரும் பொருளைக் கற்பித்துச் சொல்லிக் கொடுக்கவில்லை. பொருள் தெரிந்து கொண்டு படித்தால் ஆர்வம் மேலிடும் என்று சொல்லவில்லை. நாக்கு புரண்டால்தான் ஒருவனுக்கு வேதம் சொல்லிக் கொடுப்பார்கள். ஒழுங்காக உச்சரித்து, சந்தஸுடன் தவறில்லாமல் சொல்ல வேண்டும். எல்லாவற்றுக்கும் மேல் மனப்பாடம் செய்யத்தெரிய வேண்டும்.
நாக்கு தேய்ந்து போகும் அளவுக்கு ஓத வேண்டும். தமிழ் நூலகளிலேயே இதற்கான குறிப்புகள் இருக்கின்றன. “மறையோன் மறை நா உழுது வான் பொருள் முறையோன் செவி செறுவாக வித்தலின்” என்று மாடலனாகிய அந்தணன் மறை என்னும் வேதத்தால் தனது நாவினை உழுது வந்ததால், (மீண்டும் மீண்டும் ஓதியதால்)வான் பொருளான சிறந்த பொருளை அறிந்தனன் ஆதனால், அப்பொருளை மன்னனுக்கு விதைத்தான் என்று சிலப்பதிகாரம் கூறுகிறது. (18-7-8) மன்னன் தவறிழைத்த போது, வேதம் கூறும் அறத்தை எடுத்துக் கூறி அவனை நல் வழிப்படுத்தினான்.
அதை வேதத்தின் பொருளைத் தெரிந்து கொண்டு சொல்லவில்லை. மீண்டும் மீண்டும் ஓதலினால், அவனுக்கு அதன் பொருள் சித்தித்தது. வேதாந்த சூத்திரத்தின் முதல் சூத்திரத்தை மேலே சொன்னேனே, அந்த வகையில், கர்ம காண்டம் என்னும் வேத பாராயணமும், வேள்வி முறைகளும் கற்ற பின்னர், வேதாந்த ஆராய்ச்சியில் ஈடுபடுவார்கள். அந்த ஆராய்ச்சிக்கு, ரிஷிகள் வாக்கியங்களும், உபதேசங்களும், புராண, இதிஹாசங்களும், விவாதங்களும், தத்துவ விசாரணையும் தேவை. அதன் படியே அவர்கள் அறிந்து கொள்ளும் விவரம் நிலையானது, அதுவே உய்யும் வழியைக் காட்டுவது. அப்படி அவர்கள் செய்வதே அற வேள்வி எனப்பட்டது. இதைத்தான் then therefore - என்று பிரம்ம சூத்திரம் ஆரம்பிக்கிறது. கர்ம காண்டத்தில் மனனம், வேள்விகள் செய்யும் முறை ஆகியவற்றை அறிந்த பிறகு, இந்த பிரம்ம விசாரணை தொடங்குகிறது என்பது எளிதான பொருள். (இதிலும், ஓதின வேதத்துக்கு வரிக்கு வரி பொருள் காண்பதில்லை. பொருள் காணும் முறையை அடுத்து விளக்குகிறேன்).
தொல்காப்பியத்தை ஆராய்ந்து அங்கீகரித்த அதங்கோட்டாசானும், “அறங்கரை நாவின் நான்மறை முற்றியவர்” என்றே சொல்லப்பட்டுள்ளது. பதிற்றுப்பத்து 24 இல் “அறங்கரைந்து வயங்கிய நாவிற் பிறங்கிய உரைசால் வேள்வி முடித்த கேள்வி அந்தணர்” என்று சொல்லப்பட்டுள்ளது. 1000 வருடங்களுக்கு முன் எழுதப்பட்ட பார்த்திவசேகரபுரம் செப்பேடுகளில், வேதம் ஓதுவோர் அவரவர் சாகைகளை ஒன்பது முறை உருப்போட வேண்டும் என்று, ஓதும் வழக்கத்தைக் காட்டுகிறது. அந்தக் கல்விச் சாலையில் வேதத்தின் அர்த்ததைச் சொல்லிக் கொடுத்து, ஈடுபாட்டைக் கூட்டி, மனனம் செய்ய வைத்தார்கள் என்று சொல்லவில்லை.
வேதம் ஓதுதல் வேறு, வேதத்தின் கருத்தான தத்துவ விசாரம் வேறு. ஆனால் வேதம் ஓதுதல், எவ்வாறு தத்துவ விசாரத்துக்கு வித்திடுகிறது என்பதை ராமானுஜ பாஷ்யத்திலிருந்து எடுத்துத் தருகிறேன்.
(தொடரும்)
From Sri Ramanuja's commentary to the first sutra of Brahma (Vedantha) Sutras:-
நீக்குHe starts with the age ( 8 years) for one to start learning Vedas. The time of beginning of that learning is stipulated as the Full moon of Aavani or Puttaasi. The Vedic learning so started must continue for four and a half months. In such an young age, knowing the meaning of the passage to be learned is impossible. So he says,
" Thus it is understood that learning the Vedas turns out to be the mental reception of a collection of syllables and consists in their recitation by the teacher followed by the after-recitation (of the pupil) who is in the habit of observing special preparatory and purifactory ceremonies and restrictions, and who has been initiated by a teacher born of noble lineage accustomed to pious observations, possessed of spiritual qualities and also having a thorough knowledge of the Vedas. "
அனைவருக்கும் புரிய வேண்டுமென தமிழில் தொடர்கிறேன்:-
இவ்வாறு செய்யப்படும் மனனத்தை, சம்ஸ்காரம் என்கிறார். சம்ஸ்காரம் என்பதற்குப் பல அர்த்தங்கள் இருக்கின்றன. கல்வி, சுத்தி செய்தல், மெருகேற்றுதல் என்று பல அர்த்தங்கள் இருந்தாலும், மெருகேற்றுதல் (refinement or exaltation of excellence) என்னும் பொருளில் இராமானுஜர் எழுதுகிறார். சம்ஸ்காரமாகச் செய்யப்படும் இந்த மனனம், உள்ள சுத்தம், கட்டுப்பாடு, நினைவாற்றல், ஒருமித்த கவனம் ஆகியவற்றைத் தருகிறது. இதனால் வேதம் துதிக்கும் பரமாத்மன் மீதும், அவனை அடைய வேண்டுமென்றும் அவா ஏற்படுகிறது. அவரது வார்த்தைகளில் “ And again because in the way of a mere repetition etc, they form even as they are verbally, the means of accomplishing these objects of human pursuit. Thus the injunction as to learning the Vedas finally comes to mean a mere mental reception of a collection of syllables, after (reciting) certain mantras and (obeying) certain regulations.
இவ்வாறு மனனம் செய்யும் மாணவன், உபநிஷதங்களையும் மனனம் செய்கிறான். அவற்றின் பொருள் தெள்ளத்தெளிவாகப் புலனாகின்றன. ஏனெனில் அவை ஆசிரியர் - மாணவர்களுக்கிடையே நடக்கும் தத்துவப் பேச்சு, வேதம் சொல்லும் கருத்துக்கள் ஆகியவையாக இருக்கவே அவன் அடுத்த நிலைக்குத் தயாராகிறான். அந்த நிலையே ரிஷிகள் சொன்ன வேதாந்தக் கருத்துக்களைப் பற்றிய விசாரணையாகும். அந்தவிசாரணையில் அவன் ஆங்காங்கே வேதத்தில் தான் படித்த இடங்களை எடுத்துக் காட்டுகிறான்.
இராமானுஜரையே எடுத்துக் கொண்டால், பிரம்ம சூத்திர உரையில் அவர் எங்குமே வேதத்திலிருந்து மேற்கோள் காட்ட மாட்டார். உபநிஷந்தங்கள், புராண, இதிஹாசங்களிலிருந்துதான் எக்கச்சக்கமாக எடுத்துக்காட்டுகள் தருகிறார். இரண்டே இரண்டு இடங்களில் மட்டுமே ரிக் வேதத்திலும் இப்படி சொல்லியிருக்கிறது என்று சொல்கிறார். ஆனால் அங்கும் முதலில் உபநிஷத்து சொல்வதைச் சொல்லிவிட்டு, இதைத்தான் ரிக் வேதமும் சொல்லியிருக்கிறது என்பார்.
அந்த இடங்கள் சூத்திரம் 1-1-31 - இதில் ப்ருஹதாரண்யக உபநிஷத்தின் கருத்தைச் சொல்லி விட்டு, அதே கருத்தைச் சொல்லும் ரிக் வேத வரியையும் காட்டுவார். அது போல 1-1-26 சூத்திரத்தில் சாந்தோக்ய உபநிஷத்தைச் சொல்லி விட்டு, இதுவே ரிக் வேதத்திலும் சொல்லப்பட்டுள்ளது என்பார். மனனத்தினால் அறிந்த வேதம் மனதில் நீங்காமல் இருக்கும். வேதாந்தக் கருத்தாக உபநிஷத்தைப் படிக்கையில், அதற்குச் சரியான வேத வரிகள் நினைவுக்கு வரும். அவற்றை ஒப்பிட்டுத்தான் வேதம் இதைத்தான் சொல்கிறது என்றார்கள்.
இன்னும் ஆழ்ந்து பார்த்தால் வேதங்கள் பிரம்மத்தை (முழுமுதல் கடவுள்) அக்னி, ஆகாயம், காயத்ரி, பிராணன், இந்திரன் என்றும் சொல்கின்றன. அப்படி வரும் இடங்களை வெளிப் பார்வையான பொருளால் நம்மால் ஏற்க முடிவதில்லை. இந்திரன் என்பவன் முழுமுதல் பிரம்மம் என்பதே ஒரு உதாரணம். ஆனால் பிரம்ம சூத்திரம் அப்படிச் சொல்லி, அதற்கான காரணங்களையும் நிறுவுகிறது. அதைக் கொண்டு அந்த வேத வரிகள் சுட்டிக் காட்டுவது பிரம்மத்தையே என்று அறிகிறோம். நாமே மொழி பெயர்த்துச் சொன்னால் தப்புத்தப்பாகத்தான் சொல்லிக் கொண்டிருப்போம்.
(தொடரும்)
மனனமாகச் செய்யப்படுவதை தியானம், உபாசனை (வழிபாடு) என்கிறார். முழுக்க முழுக்க பிரம்மத்தையே கருத்தில் கொண்டு இந்த மனனம் செய்யப்படுவதால் அந்த பிரம்மத்தையே தியானித்தும், வழிபட்டும் செய்பவனாக ஆகிறான். இந்தப் பிரம்மம் அப்படியே நினைவில் இறங்குகிறது. ஏழு பிறவியானாலும் இந்தப் பிரம்மம் நினைவை விட்டு விலகுவதில்லை.
நீக்குஒருமைக் கண் தான் கற்ற கல்வி எழுமைக்கும் ஏமாப்புடைத்து என்று திருக்கிறள் தேவனார் கூறுகிறாரே அது என்ன கல்வி? மருத்துவக் கல்வியா? அல்லது பொறியியல் கல்வியா? இப்பிறப்பில் கற்ற அந்தக் கல்வியா ஏழு பிறப்புக்கும் வருகிறது என்கிறார் அவர்? இல்லை. அவர் சொல்லும் கல்வி அந்த முழு முதல் கடவுளைப் பற்றிய நினைவு. அந்த நினைவை வேத பாராயணம், மனனம் தருகிறது.
வேதம் பயில்பவர்கள் மட்டுமல்ல, மற்றவர்களுக்கும் பொருந்தும். எவன் அந்த முழுமுதல் பிரம்மத்தின் மீது கவனம் செலுத்தி, அதைப் பற்றியே ஓதுகிறானோ அல்லது ஜபிக்கிறானோ, அல்லது நினக்கிறானோ அவனது அந்த நினைவு ஏழு பிறவிக்கும் தொடர்கிறது. இதையே ஆண்டாளும் ”எற்றைக்கும் ஏழேழ் பிறவிக்கும், உந்தன்னோடு உற்றோமே யாவோம், உனக்கே நாம் ஆட்செய்வோம், மற்றை நம் காமங்கள் மாற்று” என்கிறாள். இந்த நினைவு பிரம்மத்துக்குத்தான் பொருந்தும். ஏசுவுக்கோ, அல்லாவுக்கோ அல்ல. ஏனெனில் பிரம்மம் ஒன்றே சத்தியமானது, என்றும், எங்கும் இருப்பது. சத்தியம், ஞானம், அனந்தம் பிரம்மா என்பது வேத - உபநிஷத்து வசனம்.
அந்த நினவாற்றலை வேதம் ஓதுதல் அதிகப்படுத்துகிறது. வேதம் ஓதுதலில், யாரைப் பற்றி ஓதுகிறோம் என்ற தெளிவு கிடைக்கிறது. அதற்குப் பிறகுதான் வேதம் சொல்லும் பொருளைத் தேடுகிறார்கள் - தத்துவ விசாரணை மூலமாக. இதைச் சொல்லும் இராமானுஜர் உபநஷதங்களை மேற்கோளிடுகிறார்.
“Having discovered Him, let him (pupil) practice knowledge" (Brhadaaranyaka upanishad 4-21)
"Having dsicovered Him, let him know" (Chandogya upanishad 3-12-6)
முன்னாலேயே அவனைத் தெரிந்து கொண்டு விட்டால், ஏன் அவனை இன்னும் தேட வேண்டும் அல்லது தெரிந்து கொள்ள வேண்டும்? வேத பாராயணத்தின் மூலமாக அவன் இருக்கிறான் என்ற அசைக்க முடியாத தெளிவு பிறக்கிறது. அவனை எப்படியெல்லாம் வழிபடலாம் என்று தெரிகிறது. என்னவெல்லாம் பெறலாம் என்றும் தெரிய வருகிறது. ஆனால் எல்லாவற்றுக்கும் மேலாக அடைய வேண்டிய ஒன்று எது என்றும், அதை அளிக்கும் அவன் எப்படிப்பட்டவன் என்பதையும், தத்துவ விசாரத்தின் மூலமாகத்தான் தெரிந்து கொள்கிறான். அதில்தான் வேதம் இதைத்தான் கூறுகிறது என்று ஒருவன் தெளிவடைகிறான்.
இந்த மனன வழக்கமே, ஜபம், பக்தி, தியானம், யோகம் என்று எல்லாவற்றுக்கும் வழி வகுக்கிறது. பிரம்ம சூத்திரத்தின் 4-1-1 ஆவது சூத்திரம், மனனத்தின் முக்கியத்துவத்தைச் சுட்டுகிறது. மனனம் என்பது தியானம் ஆகும். இது பாத்திரத்திலிருந்து இடைவிடாமல் கொட்டும் எண்ணை போன்றது.
இந்த மனனமே பக்தி என்றும் சொல்லப்படுகிறது. மறக்க முடியாத, இடைவிடாத சிந்தனையை இது தருகிறது என்கிறார் இராமானுஜர். குழந்தைகள் நர்சரிப் பாடல்கள் பாடுவதைக் கேட்கிறோமே, பாடுகிறோம் என்ற எண்ணமே இல்லாமல், அவர்கள் விளையாட்டுக்கிடையேயும், வேடிக்கை பார்த்துக் கொண்டும், அந்தப் பாடல்களை சொல்லிக் கொண்டிருப்பார்கள். அபப்டிப்பட்ட நினைவைத்தான் வேத பாராயணம் செய்கிறது. வேத மனனத்தைப் பற்றி பல பக்கங்களுக்கு இராமானுஜர் எழுதியுள்ளார்.
இங்கு எதிலுமே பொருள் சொல்லிப் படிக்கச் சொலல்வில்லை. அல்லது வேதத்துக்குப் பொருள் சொல்லவில்லை. அப்படியும் ஒருவனுக்கு எப்படி வேத ஞானம் வருகிறது?
(தொடரும்)
ஒருவனுக்கு எப்படி வேத ஞானம் வருகிறது?
நீக்குஇதற்கு 7 அடிப்படைகள் இருக்கின்றன என்று பிரம்ம சூத்திரங்களைத் தந்த பாதராயண ரிஷி சொல்வதாக இராமானுஜர் கூறுகிறார். இந்த அடிப்படைகள் நினைவாற்றலை அதிகப்படுத்துகின்றன. அவை 1) விவேகம் 2) விமோகம் 3) அப்யாசம் 4) க்ரியா 5) கல்யாணம் 6) அனாசாதம் 7) அனுத்தர்ஷம்.
விவேகம் என்பது பகுத்தறிதல். இதில் நாம் சாப்பிடும் உணவு முக்கியப் பங்கு வகிக்கிறது. உணவே, நம் குணங்களை உருவாக்கும் விதத்தை பகவத் கீதை மூலம் அறியலாம். உணவு உடலைச் சுத்தமாக்குகிறது. சத்துவ உணவு மனதைச் சுத்தமாக்குகிறது. சுத்தமான மனதால் பகுத்தறிவது எளிது. அப்படிப்படட் மனத்தால் மனனம் செய்வதும் எளிது. எதைப் பற்றி மனனம் என்பதும் சித்திக்கிறது. சங்க நூல்களில் பார்பப்னர்களைப் பற்றி வரும் இடங்களில் அவர்கள் உண்ணும் விரத உணவைப் பற்றிய குறிப்பும் வரும். பார்ப்பனர் வசிக்கும் வீதிகளில் நாய் இருக்காது என்றும் சொல்கிறது.
விமோஹம் என்பது விடுதலை (freedom). பற்றுகளிலிருந்து விடுதலை. (இங்கு சொல்லும் ஒவ்வொரு கருத்துக்கும் உபநிஷத்துக்களி்லிருந்து் இராமானுஜர் பல ஆதாரங்களைக் காட்டுகிறார்.)(திராவிடவாதிகளது கருத்தில், ஆரியர்கள் பார்ப்பனர்கள் என்றும் அவர்கள் பிறரை அடக்குமுறை செய்தார்கள் என்றும் சொல்கிறார்களே, பார்ப்பனருக்கும் அதற்கும் சம்பந்தமேயில்லை. ஆசைகளை அடக்கினால்தான் வேத பாராயணம் செய்யவே முடியும்)
அப்யாசம் என்றால் practice. திராவிடம் பேசுகிறார்களே, திரமிடாச்சாரியார் எழுதிய திரமிட ஸ்ம்ருதியிலிருந்து இராமானுஜர் இதற்கு மேற்கோள் காட்டுகிறார்.
கி்ரியா என்றால் வேத வேள்விகளைத் தவறாமல் செய்வது. விரதமிருத்தல்.
கல்யாணம் என்ற மங்கலம் என்று பொருள். எவையெல்லாம் ஒருவனை மங்கலனாக ஆக்குகிறது என்றால் உண்மை, நேர்மை, கருணை, பரந்த மனம், இன்னா செய்யாமை, பிறரது பொருளுக்கு ஆசைப்படாமை. இவற்றையும் உபநிஷத்துக்களிலிருந்து எடுத்துக் காட்டுகிறார்.
அனாசாதம் என்றால் நலிவில்லாமை (absence of weakness)
மனம் குன்றியோ, சோகத்துடனோ இல்லாமல் இருத்தல். அவ்வாறு இருப்பவன் சூத்திரன் எனப்படுவான். வேதம் கற்கவில்லையே என்ற சோகத்தில் இருந்த நாரதர் தன்னை சூத்திரன் என்று சொல்லிக் கொண்டார். சூத்திரனுக்கு எதிர்ப்பதம் விப்ரன். விப்ரன் என்றால் எப்பொழுதும் சந்துஷ்டியுடன் இருப்பவன். இறைவனை அறிந்தவன், அவனைத் துதிப்பவன் ஆனந்தமாக இருப்பான், அதனால் அப்படிப்பட்டவன் விப்ரன் எனப்பட்டான். சதபத பிராம்மணமும், தைத்திரிய ப்ராம்மணமும் மொத்தம் மூன்று வர்ணங்கள்தாம் இருந்தன என்றும் எவருமே சூத்திரராக இல்லை என்றும் கூறுகிறது. ஒரு காலக் கட்டத்தில் மக்கள் அனைவருமே பகவன் நாமத்தைச் சொல்லிக் கொண்டு மன அமைதியும், சந்துஷ்டியுடனும் இருந்த நிலையை இது காட்டுகிறது.
அனுத்தர்ஷம் என்றால் ஒரேடியாக கும்மாளமாக இருத்தல். அந்த நிலையிலும் மனனம் செய்ய முடியாது.
இந்த ஏழு குணங்களுடன் ஒருவன் வேத பாராயணம் செய்யும் போது, நினைவாற்றல் அதிகரிக்கிறது, துதிக்கும் பிரம்மத்தின் மீது மனம் நிலைக்கிறது. சரியான உச்சரிப்புடனும், ஏற்ற இறக்கத்துடனும் வேததைப் பாராயணாம் செய்யும் போது, பிரம்ம ஞானம் உதிக்கிறது. தத்துவ விசாரணை செய்யும் போது, அறிவு பொங்குகிறது. அப்படிப்பட்ட நிலையில் ஒருவன் வேதக் கருத்தை பேச ஆரம்பிக்கிறான். இடைவிடாமல் உழைத்த அவனது நாக்கில் சத்தியம் நிலைக்கிறது. அவன் சொல்வதே வேதம்.
அப்படித்தான் வேதத்தை அறிந்தார்களே தவிர, முதலில் அர்த்தத்தைத் தெரிந்து கொண்டு, அதனால் ஈடுபாடு வந்து வேதத்தைப் பாராயணம் செய்தார்கள் என்று நீங்கள் சொல்வது போல அல்ல. நீங்கள் சொல்வது இன்றைய காலக் கட்டத்துக்குப் பொருந்துமோ என்னவோ, ஆனால் அப்படிச் செய்யப்படும் மனனம், பிரம்மத்தைக் காட்டாது.
வேதத்தின் பயன், பலம் பிரம்மத்தை அறிவதே. பிரம்ம ஞானம் பெறுவதே. அதுதான் சிறப்புப் பலன்.
(தொடரும்)
டா. எஸ். யஞ்ஞசுப்ரமணியம் என்பவர் நியூ ஜெர்ஸியில் உள்ள விஞ்ஞானி. அவர் பல்லாண்டுகளாக வேதம் கற்றுக் கொடுத்து வருகிறார். வேதத்தை எப்படிப் பாராயணம் செய்ய வேண்டும் என்று புத்தகம் போட்டிருக்கிறார். அப்படி இப்படி கவனம் பிசகாமல், வேதத்தைப் பாராயணாம் செய்ய வேண்டும், இந்த பலன் என்று எந்த பலனையும் எதிர்பார்க்காமல், சொல்லும் முறையில் கவனம் வைத்துப் பாராயணம் செய்ய வேண்டும். அப்படிச் செய்யும் போது வேதார்த்தம், பலன் எல்லாம் தானாக சித்திக்கும்.அவர் எழுதியுள்ளதை கீழே தருகிறேன். அதைப் படிக்கையில் கர்னாடக சங்கீதம் சொல்லிக் கொடுக்கும் முறைதான் நினைவுக்கு வருகிறது. பாடும் வரிகளிலோ, அர்த்ததிலோ கவனம் செலுத்த மாட்டார்கள். பாடப்படும் ராகத்துக்கான ஸ்வரத்தைச் சரிவர அதன் ஸ்தானத்தில் பிடித்துப் பாட வேண்டும் என்பார்கள். அப்படிப் பாடுபவர்களும், பாடச் சொல்லித் தருபவர்களும் இன்று மிகக் குறைவு. வேத பாராயணம் போல ஸ்வர ஸ்தானத்தில் கவனம் செலுத்தி பாட வேண்டும். அப்பொழுது கிடைக்கும் பாடல்,லயம், பாவம், ராகம் என எல்லாவற்றிலும் முழுமையானதாக இருக்கும். அந்தப் பாடலால் உபாசிக்கப்படும் நாதப் பிரம்மம் என்பதும் அந்த வேதக் கடவுள்தான். நாதத்திலேயே, ஒலியிலேயே அந்தப் பிரம்மத்தி்ல் ஒன்றி விட முடியும் என்பதே, சங்கீதம், வேதம் ஆகிய இரண்டிலும் நிகழ்வதாகும்.
நீக்குயஞ்ஞசப்ரமணியன் எழுதிய கட்டுரை:-
Vedic Chanting – a Perfectly Formulated Oral Tradition --
Dr. S. YEGNASUBRAMANIAN
http://www.svbf.org/journal/vol1no2/chanting.pdf
Our tradition believes that the Vedas are the breath of God Himself!
With that belief, our Rishis exercised enormous care to preserve the Vedas in its original form without the infiltration of any errors. Especially in the absence of writing, and through only an oral transmission from father-to- son or teacher-to-disciple, for thousands of years, this is an accomplishment of unimaginable proportion! Considering the vast magnitude of mantras contained in the vedas, such a preservation, with built-in safeguards, is mind boggling!
It is believed that the complete benefit of Veda mantras could be achieved only when the following conditions are met:
¨ Correct pronunciation of letters (words)
¨ Correct duration for utterance of letters (words) – and,
¨ Correct intonation of letters,
Our Rishis prescribed several fool-proof methods to correctly recite the veda mantras.
Six ways of recitation were considered incorrect and they are :
One who chants in a sing-song fashion , who chants fast , who nods his head up and down without actually raising or
lowering the pitch , who reads from a book , who chants without knowing the meaning , and who chants in a feeble voice , are considered incorrect .
They believed that altering the pitch even (without any change in words and duration), might lead to diametrically opposite effects, as related in the story of Vrtra who, instead of killing Indra, got killed by Indra by just a change in the intonation alone of the mantras chanted by Vrtra’s father, Tvashta.
The rules of correct pronunciation and articulation of sounds are given in the Vedanga, known as Seeksha. Seeksha deals with varNa (letters), svara: (pitch); [there are essentially three svaras, namely, anudatta (gravely accented or low pitched), udatta (high pitched or acutely accented), svarita (circumflexly accented)] maatraa (duration – a prosodial unit of time); balam (strength or force of articulation); saama (uniformity); and santaana: (continuity) during recitation.
(தொடரும்)
Our ancestors devised unique methods to protect and maintain the basic Veda mantras in its original form through various patterns and combinations of recitation. The basic mantra is called vakya or samhita paatha which is a full sentence.
நீக்குSplitting them word by word is known as pada paatha , which gives the knowledge of each word to the student.
Next is krama paatha , where the first word of the mantra is added to the second, the second to the third and so on, until the
whole mantra is completed. This method enables the student not only to know individual words but also how to combine words in recitation and the changes in svara that occur as a result of such combination.
Both Pada and Krama methods of chanting retain the natural order of words of the samhita paatha and so, are known as prakrti or natural. For example, if we take sentence consisting of six words a-b-c-d-e-f, in samhita paatha, it will be chanted as six separate words a, b, c, d, e and f in pada paatha will be recited as a-b, b-c, c-d, d-e, and e-f in krama paatha. Actually, a reciter proficient in chanting in the krama format is honored as a kramavit !
In addition, they devised eight other combinations which do not follow the natural order, and are known as vikriti or
artificial order. The vikritis are given in the following verse: They are, jataa, maalaa, sikhaa, rekhaa, dhwaja, danda, ratha and ghana.
Among these only jataa and ghana are prevalent (or, only !) practices in the Krishna Yajur Veda which is mostly predominant in the South. In Sukla Yajur Veda, which is mostly predominant in Banaras and in the North, (the Madhyandina and Kanva schools) all the eight vikritis were practiced.
However, today, there may not be any scholars at all who might know all these vikritis Jataa (braid) paatha In the above example, the six words in the line, when chanted in the jataa format becomes, a-b-b-a-a-b; b-c-c-b-b-c; c-d-d-c-c-d; d-e-ed-d-e; e-f-f-e-e-f and so on. As can be seen, the forward-reverseforward arrangement of words resemble the way ladies braid their hair, and so this practice of chanting is termed jataa!
(தொடரும்)
Two types of maalaa (garland) exist: a)krama maalaa and b) pushpa maalaa.
நீக்குThis is simialr to krama paatha in that two-word units with the characteristic overlapping are the foundation. sikhaa
(top knot) is similar to jataa except that, instead of two words being repeated forwards and backwards, three words are linked.
Recitations in rekhaa (row), dhwaja (flag), dand (staff), and ratha (chariot) are more complex and the reader can refer to Wayne Howard [2] for details.
Mention can be made here that there are three of ratha, namely, dvipaada (two wheels), tripaada (three wheels) and catuspaada (4 wheels). Each wheel corresponds to a quarter verse (paada) of the text. Among these, dvipaada catuspaada varieties are the ratha types most widely cultivated today.
Ghana (bell) paatha
This is one of the most popular format of recitations and requires years of learning and practice by the student. A scholar proficient in recitation in this format is honored as a ghana paathi . Here the arrangement of words take the shape of a bell.
For example, the group of words a-b-c-d-e-f mentioned earlier, when chanted in the ghana format will be, a-b-b-a-a-b-c-c-b-a-a-bc; b-c-c-b-b-c-d-d-c-b-b-d; and so on.
The earliar illustration of six words, when written in ghana format will appear as follows:
Please note that, what was originally six words in the samhita, evolve in to about sixty words in the ghana format – a ten fold
increase in this case – that gives an idea of how complex the chanting can become with larger sections of the mantras !! We can
now appreciate the rigor a ghana pathi has to go through in his education to learn, by heart, the thousands of mantras, to be able to recite in ghana format.
Our Rishis devised all these elaborate and complicated system of chanting in order to preserve the purity of the sound, word,
pronunciation, intonation , pitch and sound combination of the veda mantras which are the foundation for our sanaatana dharma itself.
Also, repetition of words in many ways, the correct tally of words was also maintained which ensured the purity. They also believed that higher merits (punya) accompany greater complexities in chanting – for example, a ghana recitation is several orders higher in merit than jataa recitation, which is higher in merit than krama recitation and so on.
Wayne Howard [2] noted in the preface of his book, "Vedic Recitation in Varanasi", "The four Vedas (Rg, Yajur, Sama and
Atharva) are not "books" in the usual sense, though within the past hundred years each veda has appeared in several printed editions.They are comprised rather of tonally accented verses and hypnotic, abstruse melodies whose proper realizations demand oral instead of visual transmission. They are robbed of their essence when transferred to paper, for without the human element the innumerable nuances and fine intonations – inseparable and necessary components of all four compilations - are lost completely. The ultimate authority in Vedic matters is never the printed page but rather the few members … who are today keeping the centuries-old traditions alive."
It is unfortunate that there is very little subscription to this education these days and it is an important duty of all of us to
ensure that this education is encouraged and adequate support is given to promote and propagate it.
References
1. "The Vedas", Bharatiya Vidya Bhavan, Bombay 1988.
2. "Veda Recitation in Varanasi", Wayne Howard, Motilal Banarasidass, Delhi 1986.
Dr. S. Yegnasubramanian ( President, SVBF) is a scientist at Bell Labs., NJ. He has been teaching vedic recitation & vedanta for several years.
வேதத்தின் பயன் என்ன? அதைச் சொல்ல வேண்டிய முறை என்ன? பொருள் தெரிந்துதான் வேதத்தைப் படித்தார்களா? இதற்கெல்லாம் பதில் கிருஷ்ணரது வாயிலாகச் சொல்லப்பட்ட உத்தவ கீதையில் இருக்கிறது. பாகவத புராணத்தின் 11 ஆவது அத்தியாயத்தில் வருவதை இங்கு கொடுத்துள்ளேன்.
நீக்குThis text is part of the famous Uddhava-Gita and gives an interesting, esoteric explanation of the Vedic path. (Bh.P. 11.21.35-42).
veda brahmatma-visayas tri-kanda-visaya ime
paroksa-vada rsayah paroksa mama ca priyam
sabda-brahma su-durbodha pranendriya-mano-mayam
ananta-para gambhira durvigahya samudra-vat
mayopabrmhita bhumna brahmanananta-saktina
bhutesu ghosa-rupena visesurneva laksyate
yathornanabhir hrdayad urnam udvamate mukhat
akasad ghosavan prano manasa sparsa-rupina
chando-mayo 'mrta-mayah sahasra-padavi prabhuh
omkarad vyanjita-sparsa-svarosmantastha-bhusitam
vicitra-bhasa-vitata chandobhis catur-uttaraih
ananta-para brhati srjaty aksipate svayam
gayatry usnig anustup ca brhati panktir eva ca
tristub jagaty aticchando hy atyasty-atijagad-virat
ki vidhatte kim acaste kim anudya vikalpayet
ity asya hrdaya loke nanyo mad veda kascana
"The Vedas, divided into three divisions, ultimately reveal the living entity as pure spirit soul. The Vedic seers and mantras, however, deal in esoteric terms, and I [Krishna] also am pleased by such confidential descriptions.
The transcendental sound of the Vedas is very difficult to comprehend and manifests on different levels within the prana, senses and mind. This Vedic sound is unlimited, very deep and unfathomable, just like the ocean.
As the unlimited, unchanging and omnipotent Personality of Godhead dwelling within all living beings, I personally establish the Vedic sound vibration in the form of omkara within all living entities. It is thus perceived subtly, just like a single strand of fiber on a lotus stalk.
Just as a spider brings forth from its heart its web and emits it through its mouth, the Supreme Personality of Godhead manifests Himself as the reverberating primeval vital air, comprising all sacred Vedic meters and full of transcendental pleasure.
Thus the Lord, from the ethereal sky of His heart, creates the great and limitless Vedic sound by the agency of His mind, which conceives of variegated sounds such as the sparsas.
The Vedic sound branches out in thousands of directions, adorned with the different letters expanded from the syllable om: the consonants, vowels, sibilants and semivowels.
The Veda is then elaborated by many verbal varieties, expressed in different meters, each having four more syllables than the previous one. Ultimately the Lord again withdraws His manifestation of Vedic sound within Himself. The Vedic meters are Gayatri, Usnik, Anustup, Brhati, Pankti, Tristup, Jagati, Aticchanda, Atyasti, Atijagati and Ativirat.
In the entire world no one but Me actually understands the confidential purpose of Vedic knowledge.
Thus people do not know what the Vedas are actually prescribing in the ritualistic injunctions of karma-kanda, or what object is actually being indicated in the formulas of worship found in the upasana-kanda, or that which is elaborately discussed through various hypotheses in the jnana-kanda section of the Vedas."
Dear Jayashree madam, you can compile these replies in to a seperate post and publish!
நீக்குThanks form your suggestion Mr Karthi.I will incorporate them suitably when I bring out this series in a book form. After seeing the responses showing lack of knowledge about Vedas, I think I can give a much detailed prelude on Vedas.
நீக்கு// இதைப் போன்ற இந்துமத வேத- மந்திர,ஹோம, ஆராய்ச்சிகள் சம்பந்தமான தகவல்களை முடிந்தால் ஒரு கட்டுரையாக எழுதவும்.//
பதிலளிநீக்குஇதைப் பற்றி ஆங்கிலத்தில் உள்ள என் வலைதளத்தில் எழுதியுள்ளேன்.
அவற்றுள் சிலவற்றை இங்கே படிக்கலாம்.
http://jayasreesaranathan.blogspot.com/2008/10/homa-for-rains.html
http://jayasreesaranathan.blogspot.com/2008/08/homa-to-be-monitered-by-scientists.html
http://jayasreesaranathan.blogspot.com/2010/11/oldest-vedic-ritual-athirathram-to-be.html
அடுத்த வருடம் நடக்கப்போகும் அதிராத்ரம் பற்றியும் அறிவியல் செய்திகள் கிடைத்தால் பகிர்ந்து கொள்கிறேன்.
இந்தத் தொடரிலேயே, தெய்வம் பற்றியும், எப்படி உருவ வழிபாடு வந்தது எனபது பற்றியும் விளக்கங்கள் வரும். சிந்து சமவெளிப் பகுதிச் சின்னங்கள் ஏழினை செம்மொழி மாநாட்டு சின்னத்தில் வைத்தார்கள் அல்லவா? அவை எப்படி ஒட்டையானவை,தமிழுக்குச் சம்பந்தம் இல்லாதவை என்பது பற்றி இந்தத் தொடரில் வரும். அப்பொழுது தெய்வ வழிபாடு குறித்து செய்திகள் தர உத்தேசித்திருக்கிறேன்.
2011 இல் செய்யப்பட்ட அதிராத்திரம் ஹோமத்தைப் பற்றிய எனது ஆங்கிலக் கட்டுரை இங்கே:-
நீக்குhttp://jayasreesaranathan.blogspot.in/2011/04/rain-in-tamilnadu-effect-of-athirathram.html
//ஆனால் வேதம் இதைத் தான் சொல்கிறது என்று மாக்ஸ்முல்லர் போன்றோர்கள் பிதற்றும்போது அதை சரிபார்க்க நாம் வேதத்தின் பொருளை தெரிந்து கொள்ளவேண்டிய அவசியம் ஏற்ப்படுகிறதல்லவா?//
பதிலளிநீக்குகண்டிப்பாக.
மாக்ஸ் முல்லர் போன்றோர் எடுத்துக்கொண்ட வேதக் கருத்துக்களுக்கு உள்ள விளக்கத்தையும் தருகிறேன்.
இப்பொழுது இந்திரனில் ஆரம்பித்திருக்கிறேன்.
அடுத்து, ஆரிய - தஸ்யு பற்றியும் விளக்குகிறேன்.
இவற்றின் உண்மையான வேத விளக்கம் என்ன என்பதையும் தருகிறேன்.
இவை எப்படி தமிழ் மரபிலும் உயர்ந்த கண்ணோட்டத்துடன் இருக்குன்றன என்பதையும் உடனுக்குடன் தருகிறேன்.
முப்பது முதல் ஐம்பது கட்டுரைகளாக வரும் என்று நினைக்கிறேன்.
தொடர்ந்து படித்துத் தங்கள் கருத்துக்களைச் சொல்லவும்.
வணக்கம் .
பதிலளிநீக்குவெகுநாட்களாக இது போன்றதொரு இணையத் தளத்திற்காகக் காத்திருந்தேன்...தெய்வாதீனமாக இன்று கண்டு கொண்டேன்.இந்து சமயத்தை கேலி செய்து..புராண இதிகாசங்களை அசிங்கப்படுத்தும் சில 'மனிதர்களைக்?' காணும் போது மனம் வேதனைப்படும்.. உங்கள் பக்கம் அதற்கு மருந்தாக அமைந்துள்ளது....தொடரட்டும் தங்கள் முயற்சி..
திருக்குறள் இந்துசமய நூல் அல்ல என சிலர் முழுப் பூசணிக்காயைச் சோற்றில் மறைக்கின்றனறே....அதைப் பற்றியும் உங்கள் ஆய்வை அறிய விழைகின்றேன்..நன்றி
கருத்துரைக்கு நன்றி ரவி அவர்களே.
பதிலளிநீக்குஇந்தத் தொடரில் இனி வரப்போகும் கட்டுரைகளில் திருவள்ளுவர் குறித்த சில செய்திகள் வருகின்றன.
திருவள்ளுவர் ஒரு இந்து ஞானியே என்னும் என்னுடைய கட்டுரையை இந்த லிங்கில் படிகக்லாம்.
http://www.tamilhindu.com/2010/04/thiruvalluvar-a-hindu-sage-in-tn-emblem/
இது தவிர திருவள்ளுவர் வழிபட்டது ராமர் என்று சொல்லும் என்னுடைய மற்றொரு ஆராய்ச்சியை இந்த லிங்கில் படிக்கலாம்.
http://jayasreesaranathan.blogspot.com/2010/05/thiruvalluvar-worshiped-sri-rama.html
வேத மந்திரங்கள் சொல்லி நடத்தப்படும் யாகம் என்பதே, ஒரு விஞ்ஞானக் கூடத்தில் செய்யப்படும் பௌதிக அல்லது வேதியல் மாற்றம் போலத்தான். இன்னின்ன மாற்றம் அலல்து பலன் வேண்டுமென்றால், இன்னின்ன வகையில் ஹோமமும், வேத மந்திரம் ஓதப்படுதலும் வேண்டும் என்பதே வேதத்தின் ஆதார பயன்.
பதிலளிநீக்குdo you really believe this.
வேதத்தை யாரும் உருவாக்கவும் இல்லை. எழுதவும் இல்லை. தாங்கள்தான் அதைச் செய்த ஆசிரியர்கள் என்று சொல்லிக் கொள்ளவும் இல்லை.
this is utterly false. All verses in rigveda are grouped under various rishis and either the verses were created by the rishis or were taken up by the rishis.
This is similar to the sangam literature in tamil where each song is attributed a author. similarly each verse in rigveda is attributed to a rishi, though he might have authored it or adopted it for his own usage.
ஏனென்றால் தியானத்திலும், தவத்திலும் அமிழும் போது தானாகவே அவர்கள் வாயில் புறப்பட்ட சொற்களே வேதம் ஆயிற்று. அவற்றை ஓதும் போது, இயற்கை முதல் இறைவன் வரை அனைத்துமே ஆட்கொள்ளப்பட்டன.
This is again an utter lie. The verses in Rig veda clearly mean something for the persons who are aware of Vedic sanskrit or chandasa language and they were not just sounds. They are proper verses in proper language meaning something. but gradually the meaning lost importance and the ritual took prominence.
ஆனால் அந்த ஓதுதல் சுய நலத்துக்ககச்க் செய்யப்படவில்லை. உலக நலனுக்காகவும், மக்கள் நலனுக்காகவும் வேதம் ஓதப்பட்டது.
Hmm. anyone who reads the verses in rigveda will know that Majority of the verses
[1] ask for more cattle
[2] ask help for detroying enemy, whoever that may be.
All these were asked by the Rig vedic rishis only for themselves to prosper and for their benefactor to prosper.
If you take a work like Thirukural, we never find the author asking for materialistic benefits for himself.
But in rig veda we always find the rigvedic rishis asking for materialistic benefits.
அதன் பொருள் அறிந்து அதை ஆராய்ச்சி செய்வது என்பது ஹிந்து மரபில் கிடையாது.
Really ? then what are the upanishads. ? from wikipedia for upanishads , "but rather commentaries which explain the essence of the veda"
people have been trying to analyse and understand Rig veda as far as their capabilities allow themselves.
வேதம் சொல்லும் கருத்து என்னவென்று அறிந்து கொள்ள வேண்டும் என்றால், தவம் செய்தவர்களையும், ரிஷிகளையும், ஞானிகளையும் நாடிச் சென்று அவர்களிடமிருந்து அறிந்து கொள்ள வேண்டும். அப்படி எழுந்தது உபநிஷத்துக்கள்
here you contradict your previous statement that in hinduism there is no tradition of understanding vedas.
வேதம் ஓதுதலும், கட்டுப்பாடான தவ வாழ்கை மேற்கொள்ளுதலும், ஆத்ம ஞானம் தேடுவதற்கு உதவியது. லௌகீக விஷயங்களுக்கு அவை தேவை இல்லை.
If you have ever read Rig veda and understood the meaning of hte verses in it, all that you find is Rig vedic rishis asking for more materialistic benefits like more cattle, more wins in battle etc.
வேதமே எழுதாத கல்வி.
அந்தக் கல்வியில் காதல், லௌகீகம் போன்றவற்றைப் பற்றி ஒன்றும் இல்லை.
போரும், அதில் வெற்றியும் பற்றி இருந்தால் இந்த சேனாதிபதி அதைக் கேட்டுத் தெரிந்து கொள்ளாமல் இருந்திருப்பானா?
Rig veda was written in Vedic sanskrit and even by the time of Panini, vedic sanskrit had gone out of usage and panini created classical sanskrit by his work. So all the information given about rigveda by indians was just hearsay and the typical indian mentality of glorifying things.
அவர்களுக்கு இந்திய சரித்திரம் வேண்டுமென்றால், புராண இதிகாசங்களை நாடி இருக்க வேண்டும்.
If you very much believein the goodness of veda, it should stand the test of time and stand the test of scrutiny.
you cannot hide it from scrutiny and say that its best piece of work ever written.
If you want to gloat about it, let it stand the test of scrutiny.
நல்லவன் கையில் வேதம் அமிர்தம்.
அதுவே சுயநலமிக்க வல்லவன் கையில் ஒரு அம்பாகி விடுகிறது.
hmm. why other works like upanishads, thirukural, all other sanskrit literature didnt become a plaything of the colonials ?
why only Rig veda ?
If you really care about Rig veda, you should let it stand the test of scrutiny and not hide it.
Let me answer one by one.
நீக்கு//வேத மந்திரங்கள் சொல்லி நடத்தப்படும் யாகம் என்பதே, ஒரு விஞ்ஞானக் கூடத்தில் செய்யப்படும் பௌதிக அல்லது வேதியல் மாற்றம் போலத்தான். இன்னின்ன மாற்றம் அலல்து பலன் வேண்டுமென்றால், இன்னின்ன வகையில் ஹோமமும், வேத மந்திரம் ஓதப்படுதலும் வேண்டும் என்பதே வேதத்தின் ஆதார பயன்.
do you really believe this.//
There is no question of whether I believe it or not. This is the basis of Vedic Homas. Everything upto the level of reaching Swarga can be attained through Vedic Homas. Even in Tamil we have the instance of Paalai - Gothamar reaching Swarga along with his wife after doing Jyothishtomena yajna. This sangam poet had sung the paalai p paadalkal in Kalith thogai. He also sang in praise of the Cheran king, Palyaanai-ch- shel kezu kuttuvan which is compiled as the 3rd ten of PathiRRup patthu. In return for those songs, the king asked him what he wanted. Gothamanaar replied that he must arrange for the yajna to help him and his wife attain Swarga. Conceding that request the king spent for the conduction of that special yajna at the conclusion of which Paalai Gothamanar and his wife ascended to Swarga. There are verses to this effect in sangam literature and by Munrurai araiyanaar in Pazhamozhi.
However once the effect of that yajna is over, the persons have be born on earth. That is why Jnana khanda of Vedas insist on going beyond result oriented mentality. The ultimate aim of life is to escape from rebirth and this can happen only by mediating on Brahman, the Supreme deity glorified by Rik Vedas and worshiped through homas in Yajur Veda and by singing in Sama Veda.
//வேதத்தை யாரும் உருவாக்கவும் இல்லை. எழுதவும் இல்லை. தாங்கள்தான் அதைச் செய்த ஆசிரியர்கள் என்று சொல்லிக் கொள்ளவும் இல்லை.
நீக்குthis is utterly false. All verses in rigveda are grouped under various rishis and either the verses were created by the rishis or were taken up by the rishis.
This is similar to the sangam literature in tamil where each song is attributed a author. similarly each verse in rigveda is attributed to a rishi, though he might have authored it or adopted it for his own usage.//
Vedas are known as Apaurusheya, meaning not authored by any man. It is the flow of Supreme God existent in nature. Rishis have grasped them and spoken out in their supreme level of meditation. (I want you to read all the articles in this series before making comments like this that merit no attention. But I decided to answer them so that anyone having similar notions can get clarity. )
I asked you to read the series, because of particular importance to this comment of yours, is the episode on valmiki explained in the series. He was unlettered but he found astonished to hear the words of poetic Sanskrit filled with multiple levels of meanings coming out of his mouth. This became possible because he was transformed into a higher level of mental faculty through meditation and austerity. What he uttered in that fashion is nothing but Ramayana, praised as Adhi Kavya. Similar transformation happening to rishis, resulted in the out-pour of Vedas from their mouth.
In this situation, there is no personal effort to compose. It just poured out as if in trance. The information they gave in this fashion is also not their own making. It is all about Nature’s way and existence for which they can not claim authorship. To explain this with an example, Newton gave the law of Gravity. But Gravity is not his own making. It is there in nature, and he grasped it and gave in a definition form. Similarly Vedas are truths found in Nature and in existence which the rishis grasped and spoke out. They don’t claim themselves as having formed those truths.
You told about sangam poems. They were conceived by poets and therefore given in their names. In the case of Vedas, they were given by ‘seers’. This word in English is formed from ‘Drushta’ ( seeing) done by rishis, They saw the Truth of Existence of the Supreme Brahma n and hence they are known as seers. What they ‘saw’ in mediation and inwardly, they gave. The mantras are formed in this way which comes along with the name of a rishi. But it must be known that there are mantras or hymns for which several rishis are mentioned as mantra karthas (creator of that mantra). This can become possible only in the case of Natural Truths which many rishis during different periods of time had conceived, contemplated and encapsulated them. This is possible when Vedas are eternal truths which can be grasped by several persons. It is like how we have various theories of Gravity and Atom authored by several scientists. But all those theories are existent in Nature and not a creation of man. Same with Vedas.
//ஏனென்றால் தியானத்திலும், தவத்திலும் அமிழும் போது தானாகவே அவர்கள் வாயில் புறப்பட்ட சொற்களே வேதம் ஆயிற்று. அவற்றை ஓதும் போது, இயற்கை முதல் இறைவன் வரை அனைத்துமே ஆட்கொள்ளப்பட்டன.
நீக்குThis is again an utter lie. The verses in Rig veda clearly mean something for the persons who are aware of Vedic sanskrit or chandasa language and they were not just sounds. They are proper verses in proper language meaning something. but gradually the meaning lost importance and the ritual took prominence.//
Explained in the previous reply. Read the 65th and 66th article in the series.
//ஆனால் அந்த ஓதுதல் சுய நலத்துக்ககச்க் செய்யப்படவில்லை. உலக நலனுக்காகவும், மக்கள் நலனுக்காகவும் வேதம் ஓதப்பட்டது.
நீக்குHmm. anyone who reads the verses in rigveda will know that Majority of the verses
[1] ask for more cattle
[2] ask help for detroying enemy, whoever that may be.
All these were asked by the Rig vedic rishis only for themselves to prosper and for their benefactor to prosper.
If you take a work like Thirukural, we never find the author asking for materialistic benefits for himself.
But in rig veda we always find the rigvedic rishis asking for materialistic benefits.//
Explained in previous comments by quoting Paalai Gothamanaar. Everything is saadhyam (possible) under the sun. Vedas give mankind the ways the attain all that is possible under the sun. It also gives ways to attain swarga also. It is because people crave for material things and pleasures. Only after they shed that craving, they can move towards seeking things of mental and spiritual nature.
You must be aware of Maslow’s hierarchy of wants. Google search and find out. The common human nature is to crave for material things thinking that one gets happiness form them. Once he gets satisfied or fed up with that, he will move towards other wants expecting happiness from them.
Vedas cater to all these because it is about Nature and the Supreme Self that encompasses everything. The Karma khanda of Vedas cater to the human wants . Once the human mind accepts the non-permanence of happiness from material accomplishments, the person moves to Jnana khanda. We call it as Vedantha (the final conclusion of Vedas) which is encapsulated in Brahma Sutras.
The final conclusion of Vedas is that attainment of the Brahma is the supreme goal of life and a state of bliss. This is the ultimate spiritual goal of life. Any Vedic Rishi who had been the mantra drushtas had only concentrated on Supreme Brahman and attained spiritual accomplishment. They did not possess wealth nor led a material life. Read 3rd and 4th chapter of Bhagavad Gita to know the yajnas. One can not understand the yajnas by reading Vedas. Read the texts like Gita to understand them.
You have chosen to compare Thirukkural. If I start writing on Thiurukkural, it will be as big as this series and all the talks of you and your ilk will be thrashed. So let me stick to the precise answer. Thirukkural is not Vedas. (Not all Vedas are material seeking). It is a Dharma sastra. The Vedic concepts of four purusharthas namely Dharma (aram), artha (poruL) , kaama (inbam) and Moksha (veedu) are explained in that. The fourth concept is not written as a distinct part, because adherence to the first three would automatically get one to Moksha. Moksha or veedu is the result of the first three. In that sense Thirukkural also is a result-based text which tells you how to be dharmic in personal (aram), social (porul) and private (inbam) life and behaviour so that the ultimate goal of Moksha is attained. Read Manu smrithi and you will know how Thirukkural is a Tamilised version of it.
//அதன் பொருள் அறிந்து அதை ஆராய்ச்சி செய்வது என்பது ஹிந்து மரபில் கிடையாது.
நீக்குReally ? then what are the upanishads. ? from wikipedia for upanishads , "but rather commentaries which explain the essence of the veda"
people have been trying to analyse and understand Rig veda as far as their capabilities allow themselves.//
I am saying this – that you can understand Vedas only through Upanishads and such other texts. Can you understand Tholkaappiyam without a commentary? You may understand parts of it but you need a commentary to understand the exact meaning. Like wise there are many texts for which you need a commentary to understand. Vedas are far ahead of these texts in content and formation. But you don’t want to follow a commentary to understand Vedas. You want to read them by yourself and find out the meaning. Will it work?
//வேதம் சொல்லும் கருத்து என்னவென்று அறிந்து கொள்ள வேண்டும் என்றால், தவம் செய்தவர்களையும், ரிஷிகளையும், ஞானிகளையும் நாடிச் சென்று அவர்களிடமிருந்து அறிந்து கொள்ள வேண்டும். அப்படி எழுந்தது உபநிஷத்துக்கள்
நீக்குhere you contradict your previous statement that in hinduism there is no tradition of understanding vedas.//
I am not contradicting. Only you don’t know what are Vedas and Upanishads. I am saying that Vedas are not written down and given meaning verbatim. To understand what Vedas say, one must take recourse to Upanishads, Brahma sutras, Bhagavad Gita and Puranas and Ithihasas.
// வேதம் ஓதுதலும், கட்டுப்பாடான தவ வாழ்கை மேற்கொள்ளுதலும், ஆத்ம ஞானம் தேடுவதற்கு உதவியது. லௌகீக விஷயங்களுக்கு அவை தேவை இல்லை.
நீக்குIf you have ever read Rig veda and understood the meaning of hte verses in it, all that you find is Rig vedic rishis asking for more materialistic benefits like more cattle, more wins in battle etc. //
This is the problem in reading Vedas as a text and finding meaning. The unwritten Vedas when written on paper loses its meaning. As an example I will a simple mantra. You know many mantras are there which are all formed with some codes, formations, meter and meanings. One of the shortest mantras is Rama mantra. “Rama” is a mantra. The rishis advised Ratnakar (Valmiki’s name when he was a robber) to sit in a place and keep reciting “Mara” continuously. In sankrit it is read in the reverse. Mara is read as Rama. But The rishis wanted him to recite it as Mara. They didn’t say the meaning. Now I ask you to recite ‘mara mara mara mara......’ continuously and see where you give the stress. Now recite “rama rama rama rama.....” continuously and see where you give the stress. There is a difference if you sincerely and honestly recite and check. There lies the secret of how the benefit of a mantra or a Vedic hymn arises.
By reciting mara mara mara, Valmiki attained an exalted state by which he was able to effortlessly pour out Ramayana. He did not know nor study Sanskrit grammar to write Ramayana. It just poured out in that state.
The Rama mantra can be written in numeral form as 25. That 25 contains in itself 25 secrets of Nature which was all encapsulated in Rama’s story. Ramayana is therefore regarded as the Vedas themselves. Such is the way the Vedic mantras and hymns function and not the way you think.
(An additional news to you is that Thiruvalluvar was a Rama Bhakth and used numerals 108 and 25 for his Thirukkural. Aram + porul has 108 kurals - the number for japa / recitals and 25 (numeral for Rama) for Inbaththup paal. The 2nd verse of Inbaththup paal depicts Rama-Sita eye contact which Kamban also expressed. The deity encapsulated in the first word of Thirukkural (as per sutras on poetry) is Rama. The A-kaaram mentioned in the first word is the name that Krishna identified himself in Gita. The letter 'a' written in Tamil means number 8 which signifies ashtakshara mantra (Om namo Narayanaya))
(continued from above)
நீக்குYou would have heard about Ganapaadi. There are some Brahmins who are Ganapadigal. They are experts in Ghana recital of Vedas. It takes 13 full years to gain expertise in Ghana recital of one vedam. They take a single line of the Veda and recite it in specific formations for specific number of times by splitting it in different ways. If you try to translate them, you will get a different meaning for the same line recited in separate combinations.
To give you an example let me quote from Agniveer:-
http://agniveer.com/no-textual-corruption-in-vedas/
Begins quote:-
The original order of words in a sentence is:
1/2/3/4/5
The ghana recital goes as follows:
12/21/123/321/123/
23/32/234/432/234/
34/43/345/543/345/
45/54/45/
5 iti 5.
samhita sentence:
eshAm purushANAm-eshAm paSUnAM mA bher-mA ro-mo eshAM kincanAmamat //
Meaning:
Oh God! Do not frighten these our men and animals, may none of these perish or lack health.
pada text:
eshAM/purushANAM/eshAM/paSUnAM/mA/bheH/mA/arah/mo-iti-mo/eshAM/
kim/chana/Amamat/Amamad-ity-Amamat/
Note: The ninth break here and the last break are the results of a technicality which you may ignore, unless you want to specialise in this art.
Now for the ghana recital(without the svaras; with the svaras it would be a delight to hear). The recital is a non-stop recital, except for a half-pause at the place shown by / . There is no break anywhere else. The hyphens shown are for requirements of those who can decipher the grammar ; they will not be reflected in the recital.
eshAM-purushANAM-purushANAm-eshAm-eshAM purushANAm-eshAm-eshAm
purushANAm-eshAm-eshAm purushANAm-eshAM /
purushANAm-eshAm-eshAM purushANAM purushANAm-eshAM paSUnAM
paSunAm-eshAm purushANAm purushANAm-eshAM paSUnAM /
eshAM paSUnAM paSUnAm-eshAm-eshAM paSUnAm-mA mA paSUnAm-eshAm-eshAM paSUnAm-mA /
paSUnAm-mA mA paSUnAM paSUnAm-mA bher-bher-mA paSUnAM paSUnAm-mA bheH /
mA bher-bher-mAmA bher-mAmA bher-mAmA bher-mA /
bher-mAmA bher-bher-mAro aro mA bher-bhermA araH /
mA ro aro mAmA ro momo aro mA mA ro mo /
aro mo mo aro aro mo eshAm-eshAm mo aro aro mo eshAM /
mo eshAm-eshAm mo mo eshAm kim kim-eshAm-mo mo eshAm kim / mo iti mo/
eshAm kimkim-eshAmeshAM kim-cana cana kim-esham-eshaM kim-cana /
kim cana cana kim kim canAmamad-Amamat cana kim kim canAmamat /
canAmamad-Amamac-cana canAmamat /
Amamad-ityAmamat /
The significant point to note here is that in Sanskrit the order of words does not matter.
If you do it with an English sentence like:
Rama vanquished Ravana
It will go like this:
Rama vanquished vanquished Rama Rama vanquished Ravana ‘Ravana vanquished Rama’ Rama vanquished Ravana … and so on.
You can see the absurdity now. In Sanskrit this absurdity would not arise.
(end quote)
It is precisely this. You can not construct the meaning of the Sanskrit verses as they appear. You need an expert to tell what it means. Even the term Pashu –which you translate as Cattle does not always mean that.
//வேதமே எழுதாத கல்வி.
நீக்குஅந்தக் கல்வியில் காதல், லௌகீகம் போன்றவற்றைப் பற்றி ஒன்றும் இல்லை.
போரும், அதில் வெற்றியும் பற்றி இருந்தால் இந்த சேனாதிபதி அதைக் கேட்டுத் தெரிந்து கொள்ளாமல் இருந்திருப்பானா?
Rig veda was written in Vedic sanskrit and even by the time of Panini, vedic sanskrit had gone out of usage and panini created classical sanskrit by his work. So all the information given about rigveda by indians was just hearsay and the typical indian mentality of glorifying things. //
So you agree that Vedic Sanskrit is different from Classical Sanskrit. Then how could MaxMuller or anyone write the meaning of Vedas with the knowledge of Panini grammar?
How could you say that Rik Vedas are hearsay when they continue in recitation even till today? There is inscriptional evidence to show that the five fold recital of Vedas was done in ancient Tamil nadu. The inscriptions of Cholan period in Tanjore talk about grants given to those who recited – samhitha, pada, karma, Ghana, jada are the five types of recitals about which we have inscriptional evidence in Tamil. All these are unwritten Vedas – where the focus is on recitals only.
Kings have glorified it. Cheran Senkuttuvan of Silappadhikara fame conducted Mudhu-kol Velvi (Soma yaaga) in his capital. Pal yhaaga saaali Mudukudumi did the yagas in countless number of times. Without reading sangam texts, don’t come here and blabber something that shows complete lack of knowledge of even sangam texts.
//அவர்களுக்கு இந்திய சரித்திரம் வேண்டுமென்றால், புராண இதிகாசங்களை நாடி இருக்க வேண்டும்.
நீக்குIf you very much believein the goodness of veda, it should stand the test of time and stand the test of scrutiny.
you cannot hide it from scrutiny and say that its best piece of work ever written.
If you want to gloat about it, let it stand the test of scrutiny.//
It is standing the test of time. If you don’t know even the abc of Vedas what can I do? If you want to scrutinise them, approach a Vedic pundit and learn from him. Then you can test it. You must be aware of Mr DA Joseph. He is a Christian who studied Vedantha from a competent Guru and is writing what he understood and analysed. His website is
http://www.dajoseph.com/Essays.html
The greatness of Vedas is that from time to time, even after deluge, Vedas are retrieved. As I told earlier, the eternal truths such as Gravity never get destroyed. They can be received again. If you have a doubt whether Vedas or Vedantha speak about gravity, they do. Read about it in my recent article in English here:-
http://jayasreesaranathan.blogspot.in/2012/07/dark-matter-is-7th-wind-of-seven-wind.html
This article tells how Vedantha has talks about Dark matter too.
//நல்லவன் கையில் வேதம் அமிர்தம்.
நீக்குஅதுவே சுயநலமிக்க வல்லவன் கையில் ஒரு அம்பாகி விடுகிறது.
hmm. why other works like upanishads, thirukural, all other sanskrit literature didnt become a plaything of the colonials ?
why only Rig veda ?
If you really care about Rig veda, you should let it stand the test of scrutiny and not hide it.//
Ask the colonials. The first Sanskrit text to be translated for the European consumption was Shankuntalam by Kalidasa. The Europeans were attracted by the theme and description of that story. When they came to India to explore other works, wherever they went they heard people telling that Vedas were the foremost which guided the people. So they wanted to read Vedas. When they read it, they found it absurd for they could not make out the meaning. Muller wrote:-
“The translation of the Veda will hereafter tell to a great extent on the fate of India and on the growth of millions of souls in that country. It is the root of their religion, and to show them what the root is, I feel sure, is the only way of uprooting all that has sprung from it during the last 3000 years”
Read 3rd and 4th article in the series. They mutilated Vedas for selfish purpose of destroying the culture of our country and replace it with Christianity. Even after they had left, people like you are continuing their task for what purpose - everyone knows. But I also know that it would not make you more intelligent, more refined or a better person by debasing Vedas
For all the ones who dont reveal their identity due to fear or the desire to be in a safer side by not mentioning their names, I would like to tell them one thing. Kindly don't spread non-sense over here which is irritating like hell. If you think you can persuade us without showing authentic proofs from various sources as how she gives from ancient tamil literature and upanishads and epics, I feel really sorry for all you guys! Spread your dirt in other places, not here.. We will follow only our hindu sanathana dharma and it has been practised in Bharat for milleniums.
பதிலளிநீக்குI feel so happy that someone like Ms. Jayashree Saranathan has been working a long way to tarnish the blunt picture the foreigners especially British have applied on us. Her contribution to young hindu generation is immeasurable.We have an enormous wealth of knowledge and wisdom which was not transferred to generations of hindu masses for centuries. Let this transition happen. Let us work on to bring up the new era of hindu renaissance with proper understanding and with all its core spiritual and human values! It does not mean from our side that we hate other religions. We accept all the Indians as our brothers & sisters but let us understand our true origin and follow the maximum good things as much as we can.
Taking out the bad things like untouchability and other anti-human diversities, let us practice the real good practices of Sanathana Dharma. Because for any society the change is inevitable. Under British rule, our forefathers had been treated like slaves and they suffered a lot to bring us a peaceful future. Let us not give out our true identity and individuality to someone who wants to dominate us by discretion.
Thanks for the proper understanding!
For all those who believe in converting people to other religion, you will fail here miserably. You can end up converting people who are illiterates, who dont want to realise their true origin & identity and who want to live a benefitting life out of scholarships,etc.
பதிலளிநீக்குWe dont have only one prophet or Messenger of God... We have plenty!! So it will be damn good, if you continue with your work than indulging in idiotic questions. Otherwise reveal your real names and religious background, so that we can understand you motto behind the questions. Dont turn us to be extremists! Let us maintain the siblinghood and befriend each other having a strong bonding on our mother land.
eshAM-purushANAM-purushANAm-eshAm-eshAM purushANAm-eshAm-eshAm
பதிலளிநீக்குpurushANAm-eshAm-eshAm purushANAm-eshAM /
purushANAm-eshAm-eshAM purushANAM purushANAm-eshAM paSUnAM
paSunAm-eshAm purushANAm purushANAm-eshAM paSUnAM /
eshAM paSUnAM paSUnAm-eshAm-eshAM paSUnAm-mA mA paSUnAm-eshAm-eshAM paSUnAm-mA /
paSUnAm-mA mA paSUnAM paSUnAm-mA bher-bher-mA paSUnAM paSUnAm-mA bheH /
mA bher-bher-mAmA bher-mAmA bher-mAmA bher-mA /
bher-mAmA bher-bher-mAro aro mA bher-bhermA araH /
mA ro aro mAmA ro momo aro mA mA ro mo /
aro mo mo aro aro mo eshAm-eshAm mo aro aro mo eshAM /
mo eshAm-eshAm mo mo eshAm kim kim-eshAm-mo mo eshAm kim / mo iti mo/
eshAm kimkim-eshAmeshAM kim-cana cana kim-esham-eshaM kim-cana /
kim cana cana kim kim canAmamad-Amamat cana kim kim canAmamat /
canAmamad-Amamac-cana canAmamat /
Amamad-ityAmamat /இதை சொல்லி பார்த்ததும் மணம் எங்கோ சென்று வந்தது வெகு அருமை
From: http://www.yabaluri.org/TRIVENI/CDWEB/somethoughtsonthevedaanditsstudyjan78.htm
பதிலளிநீக்குThe Veda itself insists that understanding of its meaning is necessary for obtaining the full benefit from it. A Rigvedic passage says: “He who does not know that higher region of truth, what will he do with hymns? Only those who know attain the highest bliss”. (“Yastannaveda kimrica karishyati? Ya ittadvidusta ime samasate.” Rig Veda, I. 164. 39)
Another text says: “He who does not know the meaning hears but does not really hear, sees but does not really see, says but does not really understand what he says. But to those who know wisdom reveals itself as does a well-dressed wife to her husband”.
“Utatvah pasyannadadarsa vaca mutattvah srunvan nasrunotyenam;
Utotvasmaitanvam visasre jayeva patya usati suvasah.” Rigveda. X. 71.4.
The Satapatha Brahmana (X. 5. 4.) clearly says that only when one has knowledge one can ascend to Heaven. The Nirukta has gone so far as to say that he who having learnt the Veda does not know its meaning is like a pillar which merely carries a burden, because only he who knows the meaning attains us the auspicious and the holy having got rid of all his sins through wisdom.
“Sthanurayambharaharah kilabhud adhityavedam na vijanoti yortham, Yorthajna itsakalam bhadramasnute nakameti jnana vidhuta papma.” Nirukta, I. 18.
The Brihaddevata also says: only he who knows (not merely recites) the hymns knows the gods; the deity does not accept the oblation offered without knowledge.
“Ya richo ha yo veda sa veda devan; aviynanapradishtam hi havirneheta daivatam.” Brihaddevata, VIII. 129, 133.
Your comments please
Understanding the meaning of Vedas is not like understanding the meaning of the lines we write. You can understand what I wrote in the previous sentence. Understanding Vedas is not like that. Like Maxwell, Witzel has translated Rig Vedas and is going to bring it out. Read my blog on that in English, where expert opinion on how Vedas can not be translated and its meaning can not be understood like reading this comment.
நீக்குhttp://jayasreesaranathan.blogspot.in/2013/11/witzel-to-publish-translation-of-rig.html
In your comment itself the you have said, "A Rigvedic passage says: “He who does not know that higher region of truth, what will he do with hymns? Only those who know attain the highest bliss”. (“Yastannaveda kimrica karishyati? Ya ittadvidusta ime samasate.” Rig Veda, I. 164. 39)"
One must know the highest truth, This verse does not say that one comes to know of the highest truth by reading or translating the Vedas.